VADERVLEKKEN
Wat is beter? Weten dat je vader je vader niet is, of stoppen met je studie en gaan reizen omdat je jong denkt te overlijden aan een erfelijke ziekte? Die vraag vroeg mijn moeder zich enkele maanden na het overlijden van mijn vader af. Toen kwam de aap, of beter gezegd de donor, uit de mouw. Ik ben donorkind, kind van anonieme donor. Nadat je die kennis krijgt begint pas de zoektocht, in de spiegel zie je iemand die je niet herkent en op straat zoek je die herkenning in de gezichten van vreemden. Zoeken naar je afkomst als donorkind is een onbegrepen zoektocht voor velen. Je hebt of had een geweldige vader, waarvoor moet je dan weten waar je DNA vandaan komt, een zaadcel is slechts zo’n klein ding. Maar een zaadcel blijft niet klein, het wordt de helft van wie je bent, innerlijk, uiterlijk, alles. Ik ben half mijn donor, dus als ik niet weet wie hij is, hoe kan ik dan ooit echt weten wie ik ben? Mijn groene ogen en mijn moedervlekken heb ik van hem, dat weet ik, vadervlekken eigenlijk. In de spiegel kijk ik niet in mijn ogen, ik kijk in zijn ogen.
© alle beelden op deze website zijn eigendom van Nathalie Schram en mogen niet door anderen worden gebruikt.